SURINAME

• Kleine regentijd: van december tot januari
• Kleine drogetijd: van februari tot april
• Grote regentijd: van mei tot midden augustus
• Grote drogetijd: van midden augustus tot November
• Gemiddelde temperatuur: 30 °C

$350,-

Ervaringen

COMBINATIEREIZEN OP MAAT

Uw reis naar Suriname kunt u natuurlijk combineren met een andere bestemming. Wat dacht u van Aruba, Bonaire, Curaçao, St. Maarten, Trinidad en Tobago, New York, Miami, Guyana of Frans-Guyana? Wij stellen op maat gemaakte reizen voor u samen, die helemaal zijn afgestemd op uw persoonlijke wensen. Of het nu gaat om een luxe hotel, middenklasse hotel of een lowbudget hotel of wilt u liever een appartement of vakantiehuis? Does Travel & Cadushi Tours kan elke gewenste accommodatie op een van de bovenstaande bestemmingen voor u boeken. Ook voor de transfer naar en van uw accommodatie bent u bij Does Travel & Cadushi Tours op het juiste adres. En dat geldt eveneens voor het reserveren van een eventuele huurauto of voor het boeken van tours op de verschillende bestemmingen.

Bij een combinatiereis bezoekt u dus meerdere bestemmingen. Wat dacht u van 1 week Miami en 3 weken Suriname? Of een combinatie reis met Curaçao? U vliegt bijvoorbeeld eerst naar Curaçao en verblijft daar een week, vervolgens vliegt u van Curaçao naar Paramaribo om vervolgens rechtstreeks vanuit Paramaribo naar Amsterdam te vliegen. Alles is werkelijk mogelijk en voor de beste service en beste tarieven geheel afgestemd op uw persoonlijke wensen! Onze reisadviseurs geven u graag alle informatie.

TAILOR MADE SERVICES

Does Travel & Cadushi Tours werd op 1 juli 1960 opgericht in Suriname en beschikt daarom over een ruime ervaring in de Travel & Tourism-industrie in Suriname. Wij kunnen alle Destination Management Services voor u verzorgen in Suriname.

Does Travel & Cadushi Tours heeft de afgelopen decennia reizen naar en in Suriname verzorgd voor tienduizenden gasten uit Nederland, België, Duitsland, Curaçao, Aruba, St Maarten en de USA. Daarnaast zijn er verschillende groeps- en incentive reizen verzorgd voor onder andere de Nederlandse huisartsen in samenwerking met Traveldoc, voor de Rabobank Nederland, Suriprofs en Rotary Nederland. Does Travel & Cadushi Tours biedt u op maat samengestelde – tailor made – diensten aan die geheel kunnen worden afgestemd op uw persoonlijke wensen.

• Alle vliegtickets
• VIP transfers
• VIP behandeling op de airport
• Transfers per bus
• Privé transfers
• Alle hotels in Suriname
• Alle appartementen in Suriname
• Alle vakantiehuizen in Suriname
• Meet and greet
• 24/7 hostess service
• Alle dagtochten
• Alle meerdaagse tours
• Alle rondreizen
• Back to your roots tours
• Tuk Tuk Tours
• Dine Around Experience
• Trouwen in Suriname
• Kookcursussen
• Complete organisatie van congressen,conferenties en nascholingsreizen
• Tailor made combinatiereizen
• Speciale business trips
• Autohuur
• Alle overige diensten

DE SURINAAMSE BEVOLKING

De Surinaamse bevolking komt uit verschillende delen van de wereld. De inheemsen (indianen) zijn de eerste bewoners van het amerikaanse continent. In de 17e eeuw kochten Europese kolonisten hout en bosproducten van de inheemsen. Later wilden zij suikerplantages aanleggen om suiker naar Europa te exporteren. Daarvoor waren veel arbeiders nodig, die werden uit Afrika gehaald. Het waren mensen die tot slaaf gemaakt waren; slaven werden als handelswaar verkocht. In Suriname werkten zij op plantages langs de rivieren, omringd door moerassen en oerwoud. Het was niet moeilijk voor slaven om weg te lopen, maar wel om in het oerwoud te overleven. Langzamerhand vormden deze weglopers grotere groepen, die dorpen stichtten, jaagden en aan landbouw deden. Af en toe gingen zij terug naar de plantages om vrouwen, gereedschappen en wapens te roven. Soms werden er ook moorden gepleegd.

De plantage-eigenaren en het koloniaal bestuur zijn toen oorlog gaan voeren tegen weglopers. Alle plantages moesten belasting betalen en manschappen leveren, die de bossen uitkamden en dorpen en kostgronden van de weglopers platbrandden. De nakomelingen van weggelopen slaven werden vroeger bosnegers genoemd, tegenwoordig marrons.

Na de afschaffing van de slavernij in 1863 waren er andere arbeiders nodig voor de suiker- en koffieplantages. Suriname was een Nederlandse kolonie, die grensde aan Berbice (Guyana), dat in Britse handen was. Daar haalde men contractarbeiders uit het dichtbevolkte India, een Engelse kolonie. Met toestemming van Engeland kwamen sinds 1873 contractarbeiders uit India naar Suriname, waar zij hindostanen worden genoemd. Na een conflict tussen Engeland en Nederland is de contractarbeid uit India stopgezet. Sindsdien werden contractarbeiders van het eiland Java in Nederlands-Indië gehaald, dat tot 1948 een kolonie van Nederland was. Zo zijn de Javanen naar Suriname gekomen.

Al deze bevolkingsgroepen leven in Suriname vreedzaam samen en hebben hun eigen cultuur bewaard (taal, godsdienst, muziek, traditionele kleding en keuken). In het dagelijks leven is er op school en op het werk contact tussen verschillende bevolkingsgroepen en draagt iedereen westerse kleding. Thuis spreken zij hun eigen taal en leven volgens hun tradities. Natuurlijk zijn er ook veel mensen met voorouders uit twee of meer bevolkingsgroepen, zij bepalen zelf met welke zij zich identificeren, of beschouwen zich als wereldburgers.

Inheemsen

In het verre zuiden van Suriname zijn stenen bijlen en pijlpunten aangetroffen van jagers en verzamelaars die al duizenden jaren voor onze jaartelling dat gebied bewoonden. Vanaf 3000 voor onze jaartelling leefden aan de Corantijn en Maratakkarivier inheemsen die aan landbouw deden en aardewerk maakten. Tegenwoordig zijn er verschillende Caraïben en Arowakken volkeren in Suriname, zowel in de dichtbevolkte kustvlakte als in het moeilijk bereikbare binnenland. In de 17e eeuw stierven inheemsen massaal aan ziekten die door de Europeanen werden meegebracht en waartegen zij geen weerstand hadden (o.a. griep en tuberculose). De inheemsen wilden geen slavenarbeid verrichten en trokken verder landinwaarts.

In inheemse dorpen bestaat er traditioneel gezag. Het dorpshoofd (de kapitein) verdeelt werkzaamheden en kostgronden. De Surinaamse overheid houdt nauwelijks rekening met de levenswijze en de rechten van inheemse volkeren, die in internationale verdragen zijn vastgelegd. Surinaamse en buitenlandse bedrijven krijgen concessies voor houtkap, zandafgravingen en goudwinning in de buurt van inheemse dorpen en jachtgebieden. Milieuvervuiling en watervervuiling zijn het gevolg. Overheidsdiensten zoals bureau burgerzaken, politie, ziekenhuizen en scholen ontbreken in vele inheemse dorpen. De RK en pinkstergemeente kerken hebben sommige overheidstaken overgenomen.

De joodse gemeenschap was belangrijk in de 17e en 18e eeuw. Zij hadden know-how en investeerden in suikerplantages. Het waren sefardische joden uit Spanje en Portugal. In de 19e eeuw kwamen ook ashkenazische joden uit Oost-Europa naar Suriname. De joodse gemeenschap is nu zo klein dat er in de synagoge bijna geen erediensten gehouden kunnen worden. Veel Surinaamse joden hebben zich bekeerd tot het christendom, zijn geëmigreerd, of in de tweede wereldoorlog in Europa slachtoffer geworden van de jodenvervolging.

AfroSurinamers in Paramaribo en de kustvlakte werden na afschaffing van de slavernij massaal gedoopt en konden onderwijs volgen en een beroep leren. Mannen gingen in het binnenland werken als balata bleeder (rubbertapper) of in de goudwinning.

Voor de marrons veranderde er weinig, zij hadden zichzelf al eerder bevrijd uit de slavernij en bleven ver van de kustvlakte wonen. Het traditioneel gezag, bestaande uit granmans, kapiteins en basja’s, bestuurt de dorpen. Kerkgenootschappen stuurden missionarissen en zendelingen en bouwden kerken, scholen en ziekenhuizen. Tijdens de binnenlandse oorlog (1986 – 1991) verhuisden vele marrons naar Frans Guyana en Paramaribo.

Hindostanen hadden als contractarbeiders het recht om na afloop van hun contract terug te keren naar India, of in Suriname te blijven, waar zij grond kregen van de overheid om zich te vestigen als kleine boeren. Verlaten plantages werden verkaveld in Saramacca en Commewijne. Zo hadden hindostanen de mogelijkheid om een bestaan op te bouwen en hun kinderen naar school te sturen en later een ander beroep te kiezen.

Ook de Javanen konden na afloop van hun contract grond krijgen en zich in Suriname vestigen. In Domburg, Lelydorp en Tamanredjo wonen veel Javanen. De Javaanse taal wordt steeds minder gesproken, maar de Javaanse keuken en cultuur zijn populair.

Europeanen zijn ofwel recente immigranten, vaak gepensioneerden, ofwel nakomelingen van een groep Hollandse boeren die rond 1850 naar Suriname zijn gekomen. Deze ‘boeroes’ hebben nu vaak bedrijven die diensten verlenen aan multinationals.

Er zijn twee Chinese gemeenschappen in Suriname; de eerste groep arriveerde rond 1850 en van oudsher hebben zij kleine winkeltjes op straathoeken. Zij zijn geïntegreerd in de Surinaamse bevolking en tegenwoordig aktief in alle mogelijke beroepen.
Sinds de Volksrepubliek China emigratie heeft toegestaan, komt een nieuwe groep chinezen naar Suriname als werknemers van Chinese bedrijven, of op uitnodiging van een familielid. Zij hebben dan een schuld aan degene die hen naar Suriname heeft gehaald en moeten die door jarenlange arbeid aflossen. Deze nieuwe Chinezen werken in supermarkten, of in de houtkap en goudwinning in het binnenland.

Brazilianen zijn in Paramaribo aktief in de handel, hotels en restaurants en in het binnenland in de goudwinning. Zij werken op concessies die zij huren van Surinamers, aan wie een percentage van de opbrengst betaald wordt. De Brazilianen investeren in machines, en dragen de kosten voor personeel, transport, infrastructuur en voeding.

Haitianen werken meestal in de landbouw en verkopen groente. Haitiaanse vrouwen lopen met manden op het hoofd en een boodschappentas met wieltjes door de straten van Paramaribo om huis aan huis groente te verkopen.

Libanezen zitten sinds de 19e eeuw in de internationale textielhandel. Ook in Suriname is er een kleine Libanese gemeenschap, die eigenaar is van een aantal kledingzaken in de binnenstad van Paramaribo. Bekend is Readytex, een kleding- en stoffenwinkel die ook souvenirs verkoopt. Tegenwoordig hebben zij een artgallery in een historisch pand aan de Steenbakkerijstraat.

Colombianen en Cubanen zijn zowel in Paramaribo als in de goudvelden werkzaam. De aardolie industrie trekt steeds meer ingenieurs aan uit Peru en Ecuador, dit zijn meestal expats met korte contracten.

Grote gemeenschappen met Surinaamse roots zijn er in Nederland, de Antillen, Miami en New York. Surinamers kan je overal ter wereld tegenkomen, ze zijn gewend om met verschillende culturen om te gaan en leren snel vreemde talen. Dat is logisch, want Suriname is de wereld in miniatuur formaat!

GODSDIENSTEN IN SURINAME

In een land met veel bevolkingsgroepen zijn er ook veel godsdiensten. Overal zijn zie je hindoetempels, moskeeën en kerken, van heel groot tot offerplaatsen in een hoek van het erf.

De eerste eigenaren van suikerplantages in Suriname waren Joden. Zij bouwden in de zeventiende eeuw een synagoge op de Jodensavanne, waarvan nog de resten te zien zijn. In Paramaribo zijn er 2 synagogen, de ene is verhuurd aan een computerzaak en de andere is in gebruik als synagoge. Bekend is de foto van de Neve Shalom synagoge naast de moskee van de Ahmadiya beweging aan de Keizerstraat. De synagoge heeft een klein museum en een badhuis en kan op afspraak worden bezocht.

Europese kolonisten brachten de Protestantse godsdienst mee. De oudste kerken zijn tijdens stadsbranden verloren gegaan. De Centrumkerk op het Kerkplein is Nederlands Hervormd en de Maarten Lutherkerk aan de Waterkant is Luthers. In de koloniale tijd werden ze uitsluitend bezocht door Europeanen. Beide kerken hebben mooie kerkorgels.

De Evangelische Broedergemeente (EBG), ook bekend als Herrnhutters, of Moravische Broeders, is in de 18e eeuw ontstaan in Duitsland en sinds 1735 aktief in Suriname. Zij wilden het christelijk geloof verkondigen aan tot slaaf gemaakten, en werden door plantage eigenaren tegengewerkt. Volgens de Bijbel zijn voor God alle mensen gelijkwaardig, en in Suriname was dat niet het geval.

De Grote Stadskerk aan de Steenbakkerijstraat is de hoofdkerk van de EBG. Duitse zendelingen leerden “negerengels” (sranantongo), en al snel werd in de volkstaal gepreekt en gezongen. Nog steeds heeft de EBG veel Afrosurinaamse gelovigen. Ook de Rust en Vredekerk en de Noorder Stadskerk zijn EBG kerken. Zodra het mogelijk was, kwamen er kerken in het plantage gebied in Commewijne en Coronie. Deze houten kerkjes zijn meestal witgeschilderd en hebben kleine kerktorentjes.

Vanuit de EBG werd in 1768 de firma Kersten opgericht, eeuwenlang een toonaangevend warenhuis. Onder de Kersten Holding vallen 21 surinaamse bedrijven met aktiviteiten zoals handel in auto’s en machines, productie van cement en beton, hotelexploitatie en ressort Berg en Dal.

Langs de bovenloop van de Surinamerivier en de Saramaccarivier werden Evangelische Broeder Gemeenten gesticht in marrondorpen. Dit ging moeizaam, want niet alle dorpen verleenden toestemming. Waar er een kerk was, kwam ook een school en op strategische plaatsen een hospitaal. Zendelingen deden het werk en de kosten werden gedragen door de kerken en door het Zendingsgenootschap in Zeist, Nederland. Tegenwoordig subsidieert de Surinaamse overheid de bijzondere scholen en zijn er ook openbare scholen. De kerken en de overheid beschikken over te weinig geld om alles draaiende te houden, wat te zien is aan de schoolgebouwen en onderwijzerswoningen.

De Roomskatholieke Kerk kon in Suriname pas in de 19e eeuw met haar aktiviteiten starten en richtte zich op de kustvlakte en inheemsen (indianen). Het bisdom Paramaribo valt onder het aartsbisdom in Trinidad en de Surinaamse bisschop neemt deel aan de Caraibische bisschoppenconferentie, die weer verantwoording aflegt aan de paus in Rome. De congregatie van de Redemptoristen is aktief in Suriname.

De geel en grijs geschilderde Sint Petrus en Paulus Kathedraal met haar twee torens aan de Henck Arronstraat, is de grootste houten kerk van Suriname. De binnenzijde is ongeschilderd cederhout. De kerk staat scheef en is met veel moeite gerestaureerd. Sinds 2014 heeft zij de status van basiliek. Er worden af en toe concerten gehouden en Peerke Donders is er begraven.

Het RK bisdom is eigenaar van gebouwen waarin de Muziekschool en een kantorenunit gevestigd zijn, en het Bisschopshuis. De wijk achter de kathedraal tot aan de Mahonylaan is ook katholiek gebied. Er staan een stadion, het Sint Vincentius Ziekenhuis, aktiviteitencentrum Ons Erf, de Heilige Driekoningen Kerk en andere kerkgebouwen. Naast ‘s Lands Hospitaal zijn er nog een klooster en bejaardenhuis Fatima Oord. Kortom, een groot aantal monumenten die zo goed mogelijk worden onderhouden.

Peerke Donders was een zendeling uit Tilburg. Van 1842 tot 1856 was hij kapelaan in Paramaribo. Hij stond kritisch tegenover de slavernij en hardhandige lijfstraffen en verdeelde voedsel en kleding onder de armen. Van 1856-1882 en 1885-1887 werkte hij in de leprakolonie Batavia aan de Coppenamerivier. In die tijd was er geen genezing voor lepra, en lepralijders werden buiten de maatschappij geplaatst. Peerke Donders troostte en verzorgde de zieken en maakte hun hutten schoon. In 1982 is hij door de paus in Rome zalig verklaard. Er worden regelmatig bedevaarten georganiseerd naar Batavia.

De Pinksterbeweging en Jehova’s Getuigen hebben aanhangers uit verschillende bevolkingsgroepen. Deze kerken trekken gelovigen uit andere christelijke gemeenten. Er zijn ook Braziliaanse pinkstergemeenten in Suriname aktief onder goudzoekers en hun gezinnen.

Hindostaanse contractarbeiders uit Brits Indië (nu India) brachten hun godsdienst mee naar Suriname, namelijk de traditionele Sanathan Dharm en later ontstond Arya Dewaker. In traditionele tempels en heiligdommen ziet u beelden van vele kleurrijke goden. In Paramaribo staat een bekende tempel aan de Koningstraat, en er zijn onder de Wijdenboschbrug in Commewijne en bij Weg naar Zee bedevaartplaatsen van de Sanathan Dharm waar grote beelden in de open lucht staan. Overal in de kustvlakte zijn er kleinere hindoetempels, in Nickerie aan de Zeedijk. Bij aanmeerplaatsen van vissersboten worden offers gebracht en vlaggen geplant. Ook in de hoeken van tuinen kunt u kleine offerplaatsen zien.

Aanhangers van Arya Dewaker leggen de nadruk op het volgen van de Veda’s, de heilige geschriften. Zij beschouwen de goden van de Sanathan Dharm als mythologische figuren, of helden uit het verleden en vereren hen niet. De hoofdtempel van de Arya Dewaker staat aan de Wanicastraat (Johan Adolf Pengelstraat). Op muurschilderingen ziet u de heilige geschriften en de stichter van de beweging. Naast de tempel staan een school en een weeshuis. Ongeveer 80% van de surinaamse hindoes zijn volgelingen van Sanathan Dharm en 20% van Arya Dewaker.

In Suriname zijn er moslims uit India en uit Indonesië. De Indiase moslims vormen een kleine groep onder de nakomelingen van contractarbeiders uit India.
De eerste Javaanse contractarbeiders waren westbidders, zij richtten hun gebed naar het westen, omdat zij dat in Indonesië gewend waren. Later ontdekte men dat Mekka ten oosten van Suriname ligt, en ontstond de groep oostbidders.

De hoofdmoskee van de Amadiya moslims ligt aan de Keizerstraat, naast de synagoge. Een bekende moskee van de Surinaamse Moslim Associatie ligt aan de Kankantriestraat. In de kustvlakte en in Moengo zijn er grote en kleine moskeeën van verschillende stromingen.

Moslims in Indonesië zijn veel strenger dan in Suriname, waar de moslims vrijer en liberaler zijn. Dat is te zien aan de westerse kleding van de meeste Javaanse vrouwen, die alleen tijdens de ramadan en in de moskee traditioneel gekleed gaan. Veel Surinaamse Javanen volgen christelijk onderwijs en zijn thuis praktiserend moslim. Er zijn ook aanhangers van het javanisme, dat ouder is dan de islamitische traditie.

De inheemsen in Suriname hebben een natuurgodsdienst. Alle dieren, het oerwoud, bergen, rivieren en watervallen zijn bezield. De piyaiman is een medicijnman, raadgever en maakt contact met de voorouders. Ook in christelijke dorpen zijn er nog piyaimannen aktief. Inheemse verhalen en mythen zijn in het verleden verzameld door zendelingen, en zijn voor westerlingen moeilijk te begrijpen. Christelijke zendelingen hebben de inheemsen in Zuid Suriname gestimuleerd om te stoppen met rondtrekken in uitgestrekte gebieden en zich te vestigen in dorpen, wat het gemakkelijker maakte om kerken en scholen te bouwen.

Afrosurinamers hebben uit Afrika culturele gebruiken meegebracht, die in Suriname vermengd zijn met joodse en christelijke elementen. In de kustvlakte kent men de winti traditie, waarin geesten van voorouders en de natuur belangrijk zijn. Wanneer nakomelingen van afrosurinamers in Nederland psychische problemen hebben, zoeken zij vaak hulp in Suriname. Deze kan bestaan uit een aantal dagen isolatie bij een bonuman en een kuur van kruidenbaden. Op de Vreedzaam markt en in Kulturu Winkri in Paramaribo zijn ingrediënten te koop en een bonuman zoekt zelf kruiden en benodigdheden in het bos. Er worden ook oso-dresi gemaakt om de geestelijke en lichamelijke conditie te verbeteren. Deze werden vooral tijdens de corona pandemie veel gebruikt door alle bevolkingsgroepen.

In het binnenland zijn er ‘heidense’ en ‘christelijke’ marrondorpen. In de ‘heidense’ dorpen zijn er verschillende plaatsen waar contact wordt gemaakt met de voorouders. Dit zijn kleine omheinde plekken waar meestal een houten kruis staat, omhuld met geruite stoffen (panyi). Aan de voet ervan staan antieke kruiken en flessen die door ‘weglopers’ waren meegenomen van de plantages. Offers zijn meestal alhohol, zoete dranken en voedsel.

Na overlijden van een dorpsbewoner vinden uitgebreide plechtigheden plaats en wanneer een granman (stamhoofd) overlijdt, kunnen deze rituelen maanden duren.

Chinezen in Suriname zijn vaak christenen. Er zijn ook confucianisten en boeddhisten. Tradities zoals Feng Shui, massage en acupunctuur hebben een spirituele achtergrond. Chinezen gaan eenmaal per jaar naar de Chinese begraafplaats om de graven van voorouders schoon te maken en voedsel te offeren. Over hun volksgodsdienst is weinig bekend.

Surinamers zeggen: ala kerki bun: alle kerken zijn goed!

FEESTDAGEN IN SURINAME

In Suriname worden feestdagen thuis, in kerken, moskeeën en tempels en in het openbaar gevierd. In Paramaribo is dat meestal aan de Waterkant, op het Onafhankelijkheidsplein en in de Palmentuin. Enkele feestdagen hebben geen vaste datum omdat ze worden vastgesteld met de maankalender.

1 januari: Nieuwjaarsdag
Een vrije dag om uit te slapen.

Januari: Chinees Nieuwjaar
Aktiviteiten en recepties bij Chinese verenigingen. De Leeuwendans wordt op straat of bij een evenement opgevoerd.

26 januari: Herdenking Kodjo, Mentor en Present
In 1832 stichtten zij brand in de houten stad Paramaribo. Zij werden zelf levend verbrand en tegenwoordig gezien als verzetsstrijders tegen het koloniale bewind. Op het busplein aan de Heiligenweg staat een monument waar kransen worden gelegd en vervolgens wordt een prodowaka (parade in feestkleding) gehouden naar het beeld van Kwakoe, dat met gebroken ketenen de afschaffing van de slavernij symboliseert.

25 februari: Herdenking van de staatsgreep in Suriname op 25 februari 1980
Het politiebureau aan de Waterkant, hoek Watermolenstraat, werd in brand geschoten. Bij het revolutiemonument dat daar nu staat, wordt 24 februari ’s avonds laat een bijeenkomst gehouden.

Februari of maart: Holi-Phagwa
Een nationale feestdag. Op de avond van volle maan vindt de holika verbranding plaats bij een aantal hindoetempels. Volgens traditie wordt een brandstapel aangestoken door de pandit als teken van opruimen van het slechte en overwinning van het goede. Het is ook het einde van het jaar en van de winter. Na de holika verbranding zijn er optredens van chautal muziekgroepen, voordracht en dans, zowel klassiek Indiaas als Bollywoodstijl. Indiase kleding wordt geshowd. Vegetarische snacks, alcoholvrije dranken en vegetarische maaltijden worden aangeboden aan de aanwezigen.
Phagwa: de volgende ochtend wordt thuis phagwa gevierd. Het spelen met gekleurd poeder en parfum maakt verschillen onzichtbaar tussen jong en oud, rijk en arm, iedereen is met phagwa gelijk. Later op de dag familiebezoek of phagwa vieren in de Palmentuin, waar alle bevolkingsgroepen en toeristen meedoen en elkaar bestrooien met kleursel. Bekenden feliciteren elkaar met het nieuwe jaar. Een speciale attractie is de Makhan Chor battle tussen groepen mannen die een menselijke toren bouwen om zo snel mogelijk een pot kleursel leeg te gooien, die op 5 tot 7 meter hoogte hangt. Dit symboliseert de pot met boter, die heel hoog werd opgehangen, omdat de jonge Krishna er steeds van snoepte.

Goede Vrijdag en Pasen
Christelijke feestdagen waarop in kerkdiensten de kruisiging en wederopstanding van Jezus Christus wordt herdacht.

Wandelmars
De week na Pasen wordt in Paramaribo de avondvierdaagse gehouden, bekend als de wandelmars. Deelnemers zijn individuele lopers, culturele verenigingen, politieke partijen, bedrijven, ziekenhuizen en overheidsinstanties. De kleding van de wandelgroepen wordt gesponsord en ze studeren danspassen in. Brassbands, inheemse en afrosurinaamse muziekgroepen zorgen voor muziek en ritme. De wandelmars lijkt op carnaval en er wordt iedere dag een andere route gelopen.

1 mei: Dag van de Arbeid
Dit is een vrije dag in Suriname. Politieke partijen organiseren bijeenkomsten en feesten.

Bodo (Id-Ul-Fitre of Suikerfeest)
Dit is de afsluiting van de islamitische vastenmaand, de Ramadan. Op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo en in moskeeën in het hele land komen moslims na zonsopgang bijeen voor een dankdienst. Iedereen draagt traditionele kleding, de vrouwen met witte sluiers die tijdens het gebed worden afgedaan. Het is prachtig om te zien. Preek en toespraken zijn in het Javaans, Arabisch en Nederlands. Na afloop worden zoete snacks en waterijsjes aangeboden aan de aanwezigen. Moslims die gevast hebben feliciteren elkaar en ruzies worden bijgelegd.

Id-Ul-Adha (het islamitische Slachtfeest)
De gedenking dat Ibrahim (Abraham) zijn zoon aan God wilde offeren, maar het offer werd geweigerd en in plaats daarvan werd een schaap geofferd. Op deze dag worden schapen, geiten, of koeien geslacht, en het vlees wordt verdeeld onder degene die het dier offert, vrienden, familie en buren. De armen staan in de rij bij moskeeën en krijgen een deel.

5 juni: Herdenking Hindostaanse Immigratie (1873 – 1916)
Bij het standbeeld van Baba en Mai naast het kabinet van de President worden toespraken gehouden en de beelden worden versierd met mala (bloemenkransen).

1 juli: Keti Koti (dag der Vrijheden)
Op 1 juli 1863 werd in Suriname de slavernij afgeschaft. Vrijgemaakte slaven moesten nog 10 jaar op de plantages blijven werken en waren pas in 1873 vrij om hun eigen weg te gaan. Speciale kerkdiensten in christelijke kerken worden soms gevolgd door prodo waka (parade in feestkleding). Het standbeeld van Kwakoe op de kruising Dr. Sophie Redmondstraat en Zwartenhovenbrugstraat wordt versierd met panyi (heup- en schouderdoeken), politici houden toespraken leggen kransen. Langs de Waterkant en in de Palmentuin gaat men wandelen in afrikaanse en marron kleding. Optredens van culturele muziek- en dansgroepen.

9 augustus: Dag der Inheemsen
Deze dag is door de Verenigde Naties ingesteld en sinds 2007 een vrije dag in Suriname. Inheemsen komen naar de Palmentuin in Paramaribo om in feestkleding en met sambura trommels hun traditionele zang en dans te presenteren. Sieraden gemaakt van kralen en zaden, inheemse schouderdoeken en pepre watra, soep van cassavewater met vis of bus’meti (wildvlees), geserveerd met cassavebrood, wordt te koop aangeboden. Dit is een unieke gelegenheid om peprewatra te proeven; het staat niet op de kaart van restaurants. Door de mierenproef zonder klagen te ondergaan kun je tonen dat je niet bang bent voor pijn.

9 augustus: Dag van de Javaanse Immigratie (1890 – 1939)
Deze dag wordt gevierd in cultureel centrum Sana Budaya in Paramaribo en bij Javaanse monumenten in andere plaatsen. Er zijn voetbalwedstrijden, optredens van dansgroepen, djaran kepang (dansers die zich in trance gedragen als paarden, apen, slangen of tijgers), en verkoop van Javaanse gerechten en kleding.

10 oktober: Dag der Marrons
Herdenking van de vrede die in 1760 werd gesloten tussen weggelopen slaven die een vrijstaat hadden gesticht in het binnenland van Suriname en de koloniale autoriteiten. Bij het monument gemaakt door kunstenaar Marcel Pinas, op de hoek van de Wanicastraat (Johan Adolf Pengelstraat) en de Gravenstraat (Henck Arronstraat), worden kransen gelegd en een prodo waka (parade in feestkleding) van marrons en muziekgroepen gaat naar het Onafhankelijkheidsplein. Er wordt de hele dag feest gevierd.

20 oktober: Dag van de Chinese Immigratie (sinds 1853)
In 2008 werd in Nieuw Amsterdam door president Venetiaan een monument van kunstenaar Paul Woei onthuld. Daar worden kransen gelegd en de Chinese verenigingen organiseren aktiviteiten.

Divali (het lichtjesfeest van de hindoes)
Dit wordt gevierd op vijf dagen rond de donkerste nacht van het jaar (nieuwe maan in oktober of november). Huizen worden extra goed schoongemaakt en er wordt gevast. In iedere kamer en op de hoeken van het erf worden kleine aardewerk olielampjes (dia’s) geplaatst en een vegetarische maaltijd bereid. Op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo brandt vijf dagen een reuze dia, een enorme olielamp. Na de autoriteiten mag iedereen olie offeren. Door de lucht arriveren Hanoeman met zijn gouden knots en een zwaan met Sri Rama en Sita. Er zijn muziekgroepen, voordrachten en toneelstukken te zien, waarin de overwinning van het goede op het kwade wordt uitgebeeld.

25 november: (Srefidensi)
Dit is de datum waarop Suriname in 1975 onafhankelijk werd van Nederland. Het wordt gevierd met een militaire parade, de president geeft een receptie in het paleis en de rest van de dag is het feest.

25 en 26 december: Kerst
De week ervoor worden er kerstconcerten georganiseerd op het Onafhankelijkheidsplein en op de stoep van de Surinaamse Bank en TELESUR. Op het Onafhankelijkheidsplein staat een grote kerstboom en bedrijven maken de gevels schoon en hangen feestverlichting op.

31 december: Oudjaarsdag
Om 12 uur ’s middags sluiten de winkels in het centrum van Paramaribo het jaar af met pagara’s (vuurwerkslingers met aan het einde een luide knal). Voorheen werden ze opgehangen aan een vlaggenstok of lantaarnpalen, maar de laatste jaren liggen ze op het asfalt van de Domineestraat, Kerkplein en Keizerstraat. Soundtrucks met populaire surinaamse muziekgroepen, vaak ook uit Nederland, rijden rond. Vanaf half december worden talloze privéfeesten georganiseerd en denkt niemand meer aan werken. Mofo-yari (eind van het jaar) wordt beschouwd als een gevaarlijke periode waarin je extra voorzichtig moet zijn, omdat er kwade geesten rondzwerven. Op het Onafhankelijkheidsplein kan je op oudjaarsdag een wasi nemen met switi watra om het nieuwe jaar goed te beginnen. Anderen doen dit thuis met hun familie, vlak voor middernacht.

Wanneer u in Suriname bent, kunt u meegenieten van evenementen en nationale feestdagen. Surinamers zullen u uitnodigen om mee te doen!

SURINAAMSE KEUKEN

De Surinaamse keuken kent gerechten uit verschillende werelddelen, die zijn aangepast aan Surinaamse omstandigheden en producten. In Suriname is er een grote verscheidenheid aan groenten en fruit die in Nederland niet te vinden zijn, omdat ze niet lang bewaard kunnen worden, of soms tegen hoge prijzen in toko’s verkrijgbaar zijn.

Speciale gerechten worden thuis bereid voor religieuze- of familiefeesten en staan niet op het menu van restaurants. Peprewatra, een soep van de Surinaamse inheemsen, wordt bereid met het uitgeperste en gekookte sap van de bittere cassave en kan gevuld worden met peper, vis of bus’meti (bosvlees); vlees van wild uit het oerwoud. De soep wordt uit een kalebas of kom gegeten met cassavebrood en met de vingers.
Op de dag der inheemsen, 9 augustus, kunt u peprewatra vinden bij de inheemse kraampjes in de Palmentuin. Een unieke gelegenheid!
Kasiri is cassavebier, dat op inheemse feesten in de dorpen wordt bereid in afgedankte korjalen en in enorme hoeveelheden wordt gedronken!

In de koloniale tijd en tot 1950 waren er geen koelkasten en diepvriezers. Vis en vlees werden gezouten en gedroogd, groente werd in zout ingelegd of gefermenteerd en wanneer er in het seizoen een overvloed aan fruit was, werd het verwerkt tot stroop, chutney of zuurgoed. Nog steeds wordt er in Suriname veel zoutvlees, zuurkool, bruine bonen en bakkeljauw (zoute vis) gegeten. Deze gerechten zijn populair op de nationale feestdag Keti Koti (1 juli), de herdenking van de afschaffing van de slavernij in 1863. Gron-nyan (aardvruchten) zoals cassave, zoete patat en napi en gekookte of gebakken banaan horen daarbij.

Door gerechten te eten uit de koloniale tijd, worden de voorouders herdacht, die in de slaventijd op de plantages werkten. Zij kregen een rantsoen zoute vis, zoutvlees en droge bonen en plantten zelf bananen en aardvruchten, jaagden en visten. Bekende gerechten zijn her’ heri, gron nyan met zoute vis en een gekookt ei; BB met R (bruine bonen met rijst). De bruine bonen worden met zoutvlees, kip en adyumapeper bereid. Pindasoep is ook een traditioneel creools gerecht. Gemberbier wordt gemaakt voor familiefeesten. Deze specialiteiten staan wel bij surinaamse restaurants op de kaart. Andere creoolse gerechten zijn erwtensoep met heel veel kip, zoutvlees, varkenspootjes, peper, en zuurkool. Moksi alesi is rijst met verschillende soorten pesi (gedroogde bonen), zoutvlees en kip. In Suriname worden botten en graten niet uit het vlees en de vis verwijderd, dus opletten met eten! Kinderen werden vroeger grootgebracht met pap van bananenmeel of korenmeel (maismeel) en verse melk.

Eenvoudige Javaanse restaurants heten warungs. In Paramaribo vind je ze in Blauwgrond en ook langs de Indira Gandhiweg bij Lelydorp. Javaanse gerechten werden vroeger geserveerd op paloeloe- en bananenbladeren. Populair zijn Javaanse nasi en bami, telo met trie (gebakken cassave met kleine gepeperde zoute visjes), petjil (verschillende geblancheerde groenten, zoals dagoeblad, kool en taugé) met pindasaus.
Saoto soep is kippebouillon met citroengras, Javaanse specerijen, stukjes kip, groenten, taugé en een gekookt ei. Bij saoto wordt witte rijst, peper en ketjap gegeven die naar smaak in de soep worden gedaan.
Saté met soyasaus of pindasambal wordt in alle warungs verkocht.
Op de Javaanse zondagmarkt in Paramaribo Noord zijn deze gerechten en kleine snacks te koop, die worden bereid met maismeel, cassavemeel en kleefrijst. Belangrijke ingrediënten in de Javaanse keuken zijn trassie (garnalenpasta), verschillende soorten vers gemaakte sambal, ketjap, verse peper en kruidenmengsels die door de kokkin worden samengesteld, gestampt en gebakken. Indonesische restaurants serveren rijsttafel, die bij warungs niet op het menu staat.
Cassavechips, bananenchips en verborgen pinda worden gemaakt door kleine bedrijfjes en zijn in supermarkten te koop.
Een bekende Javaanse drank is dawet, een zoete rose gekleurde drank van citroengras, kokosmelk, stroop en maizena bolletjes.
In de Javaanse keuken wordt pittig en zoet-zout gegeten.

Roti shops verkopen roti, een platte pannenkoek met aardappel (roti alubharie) of gemalen kikkererwten (roti dalbharie). De standaard roti wordt gevuld met kip in massala, in stukjes gekapt, kousenband en gekookte aardappel. In het weekeinde eventueel met doks of schapenvlees. Massala is een Indiase kerriemix die op de bovenverdieping van de Centrale Markt in verschillende soorten te koop is.
De hindostaanse kraampjes op de markt verkopen ook benodigdheden voor hindoe feesten, wierook, dia’s (aardewerk olielampjes) en godenbeelden. Op hindoefeestdagen wordt vegetarisch gegeten. Op het Holifeest wordt op het tempelterrein Holika (een heks) symbolisch verbrand op een brandstapel, en na een culturele show met dans, poëzie en muziek staat een vegetarische maaltijd klaar voor alle aanwezigen. Deze bestaat uit roti, dal (een gerecht van gele spliterwten), rijst, kousenband, pompoen, aardappel, en chutney. Tegenwoordig wordt het niet meer op lotusbladeren geserveerd, maar nog wel met de handen gegeten. De volgende dag is het Phagwa feest, families gaan bij elkaar op bezoek en overgieten elkaar met parfum en kleursel. Dit feest wordt ook in de Palmentuin gevierd door alle surinamers gezamenlijk.
Hindostaanse snacks die vaak op scholen worden verkocht zijn samosa (driehoekige gefrituurde vegetarische pasteitjes). Bara ziet er uit als een donut, maar is niet zoet. Het gefrituurde deeg wordt gemengd met minuscule stukjes groente. Tussen 2 bara’s gaat er pittige chutney, van aardappel, manja lange birambi, pomme citere, enz. Chutneys uit de huisindustrie zijn verkrijgbaar in supermarkten.

Gerechten waarvan men veronderstelt dat ze door de Portugese joden naar Suriname zijn gebracht, zijn pom en pastei. Pom is een ovengerecht bereid met geraspte pomtayer, een enorme vochtige en vezelige knol, in Nederland kant en klaar ingevroren te koop. De vulling bestaat uit kip, zoutvlees of voor vegetariërs tahoe, en zuur. De smaak is zoetzuur en de kwaliteit van de pomtayer is heel belangrijk. Pastei is een ovengerecht van bladerdeeg, gevuld met doperwten, wortelen, stukjes kip en hardgekookt ei. Het zijn tijdrovende gerechten die in een restaurant niet even snel kunnen worden klaargemaakt. Op feestdagen en op bestelling zijn ze wel verkrijgbaar.

In Suriname wordt veel kip en vis gegeten. Om religieuze redenen eten hindoes geen rund en moslims eten geen varken. Op feesten wordt daarom meestal kip bereid. In de Javaanse en Chinese keuken worden alle soorten vlees gebruikt, meestal gemarineerd (ingelegd) met soyasaus, knoflook, peper en kruiden.

Chinese restaurants zijn er in verschillende soorten. Eenvoudige restaurants hebben Chinese nasi, bami of tjauw min met kip of moksi meti (verschillende soorten vlees, zoals kip en varken) of rijst kip met gestoofde groenten en nog een paar gerechten. Het zijn afhaalrestaurants met formica tafels onder het licht van tl-buizen. Grote Chinese restaurants hebben tientallen gerechten op de menukaart en daar eet je aan tafels met tafelkleden en vaak een ronddraaiend plateau waar de verschillende gerechten op staan.

Braziliaanse restaurants vind je in Paramaribo Noord, klein Belém, waar de Brazilianen wonen en waar goudzoekers af en toe een week vakantie vieren. Braziliaanse supermarkten verkopen alles wat er in het bos nodig is voor de goudwinning, van machines en gereedschappen tot hangmatten en Braziliaanse levensmiddelen.

Kookcursussen

Does Travel & Cadushi Tours biedt verschillende kookcursussen aan o.a.:

• Alle gerechten uit de Creoolse keuken o.a. pom en pastei
• Alle gerechten uit de Hindoestaanse keuken o.a. roti en bara
• Alle gerechten uit de Javaanse keuken o.a. nasi, bami en telo
• Alle gerechten uit de Chinese keuken o.a. moksi meti

Drankjes

Daarnaast kunt u ook leren om verschillende drankjes te bereiden o.a.:
gemberbier, tamarinde siroop en dawet.

MUZIEK IN SURINAME

Surinaamse muziek is even gevarieerd als de Surinaamse bevolking, en er zijn intensieve muzikale contacten tussen Nederland en Suriname. Live muziek hoor je in Suriname op feesten, parades, nationale feestdagen, bij de wandelmars, in kerken, tempels en moskeeën en af en toe zijn er grote concerten van Surinaamse en buitenlandse artiesten. Klassieke muziek wordt ten gehore gebracht in muziekscholen en kerken.

Een 19e-eeuwse Surinaamse componist van klassieke muziek was Johannes Helstone. Hij wordt herdacht met een monument voor de Hervormde Kerk op het Kerkplein in Paramaribo. Van Eddy Snijders, de vader van de dwarsfluitist en jazzmusicus Ronald Snijders, staat een borstbeeld in Fort Zeelandia, tegenover de ingang van het museum. Eddy Snijders speelde piccolo, was componist en dirigent van de militaire kapel.

In Nederland waren zwarte musici na 1930 populair in nachtclubs en cafés. Zelfs in de tweede wereldoorlog lukte het om te blijven optreden. Kid Dynamite (1911-1963) was tenorsaxofonist in clubs en bij jazzorkesten. Max Woiski Sr. (1911-1981), orkestleider in Amsterdam, trad op in cafés en vertrok eind jaren 1960 naar Mallorca, waar hij een nachtclub had. Een hit was ‘BB met R’. Max Woiski Jr. koos meer de latin en jazz richting. ‘Rijst met kousenband’ en ‘Je bent nog niet gelukkig met een mooie vrouw’ waren populair in de jaren 60. Lex Vervuurt (1910-1991) was jazzmuzikant, componist, en orkestleider. Hij werkte o.a. voor de Wereldomroep en componeerde de ‘Vriendschapswals’ ter ere van het Statuut van de Nederlandse Antillen in 1955.

Lieve Hugo (1934-1975) overleed vlak voor de onafhankelijkheid van Suriname. Bekende nummers zijn o.a. ‘Blaka Rosoe’, ‘Srefidensi’, ‘Dorina’, ‘Mi seni a boi’ en ‘Mira’. Uit zijn band Happy Boys kwam de kawinaband Trafassi voort.

Max Nijman (1941-2016), “soulman number one”, zong ballads, kaseko, latin en reggae in het sranantongo. In 1986 vertrok hij naar Nederland. Emotionele liederen zijn ‘Katibo’, ‘Adyossi’ en ‘Ai Sranan’. In die periode waren er veel Surinaamse muzikanten in Nederland, zoals Oscar Harris en de jazzgroep Fra Fra Sound, die optraden op het North Sea Jazz Festival. Andere Surinaamse bands waren Exmo Stars, Ghabiang Boys en Master Blaster. De feestband Sabaku maakte de ‘Wasmasjien’ (1985) en de ‘Strijkplank’ op dubbelzinnige wijze populair bij het Nederlandse publiek.

De laatste jaren zijn Damaru met ‘Tuintje in mijn hart’ en Kenny B. met ‘Parijs’ populair geworden in Nederland. In Suriname houdt men meer van hun muziek in het sranantongo en aucaans, zoals ‘Yu Faya’, ‘Neks ne tai’ en ‘Paramaribo’. Damaru is na een verblijf in Nederland teruggekeerd naar Suriname en veelgevraagd op dansfeesten. In Nederland is er momenteel een groot aantal rappers met Surinaamse roots, die Amerikaanse voorbeelden volgen.

Iedere Surinaamse bevolkingsgroep heeft unieke muziek. Traditionele inheemse (indiaanse) muziek is te herkennen aan de sambura, een grote trommel die een zwaar en dof geluid maakt. Voorheen bestond een samburagroep alleen uit mannen, tegenwoordig zijn er ook vrouwen die het instrument bespelen. De maraca, gemaakt van een kalebas, werd door de pyjai-man gebruikt om spiritueel contact te maken met voorouders. Een traditionele inheemse muziekgroep is Sambura Maestro.

In de omgeving van Lelydorp, Santigron en Pikin Poika zijn er kaseko bands van inheemsen en Afrosurinamers, die teksten zingen in het sranantongo, de arowakse of caraïbse taal. Muziek van de inheemsen uit Zuid Suriname is vrijwel nooit te horen in Paramaribo.

De Afrosurinaamse bevolking in de kustvlakte van Suriname kent talloze muziekstijlen, van gospel en kerkkoren (Harmonie, Maranatha) tot kawina, kaseko, zouk, reggae, rap, spoken word en covers van internationale nummers met teksten in het Sranantongo. Allround muziekgroepen hebben een breed repertoire van bollywood tot Braziliaanse popmuziek, met teksten in verschillende talen.

Het nummer ‘Faluma’ werd een hit in het hele caribisch gebied. De zangeres Sisa Agi (1962-2020) was een aleke zangeres, na 1994 lid van de kawinagroep Ai Sa Si. Dankzij het internet kan een muziekgroep uit Suriname publiek in de hele wereld bereiken, waarbij het sranantongo, aucaans of saramaccaans geen beperking is. De marrons (bosnegers) kennen een aantal muziek- en dansstijlen die dankzij internet en social media steeds meer aandacht krijgen, zoals aleke, awasa en loketo.

Een bekend instrument is de apintie (talking drum), waaraan Radio Apintie haar naam ontleent. Percussie en trommels zijn belangrijk in de wintigodsdienst en traditionele kawina muziek. Trommels worden met respect behandeld, en met plengoffers ingewijd. Toen in de koloniale tijd trommels verboden waren, werd in plaats daarvan een houten bankje (kwakwa bangi) als muziekinstrument gebruikt.

Kerkliederen kunnen ook de hitparade bereiken, bijvoorbeeld ‘Jerusalem – Nanga palm a de go’ van Trafassi. Dit lied wordt gezongen wanneer een doodskist door dansende dragiman naar het graf wordt gebracht. Bij een bigi-yari (viering van een kroonjaar) begint de muziekgroep met kerkliederen en schakelt langzaam over op kawina en kaseko. Bij deze gelegenheden zijn er altijd trommels en blazers (trompet en tuba) van de partij.

Kaseko is dansmuziek met caribische invloeden en westerse instrumenten, zoals drumstel, conga, trompet, trombone, saxofoon, electrische gitaar, basgitaar, soms aangevuld met de traditionele skratji-dron.

De vereniging NAKS (Na Arbeid Komt Sport) in Paramaribo stimuleert de Afrosurinaamse cultuur door het geven van muziek- en danslessen. Bij evenementen treedt een slagwerk-orkest op, waarin de verschillende bevolkingsgroepen van Suriname hun traditionele kleding dragen en instrumenten bespelen, Alakondre dron. Bekend is ook NAKS Kaseko Loco.

De militaire kapel is te horen bij officiële ceremonies en op nationale feestdagen. Hun repertoire bestaat uit marsmuziek, het volkslied, ze begeleiden de volkskerstzang en schakelen moeiteloos over op kaseko of internationale popmuziek. Surinaamse marsmuziek komt voort uit Duitse tradities, die wat swingender werden gearrangeerd door onder andere Eddy Snijders.

De hindostanen in Suriname brengen op het Holi-Phagwa feest chautal muziek ten gehore. Een groep mannen en jongens (sinds kort ook meisjes) zitten tegenover elkaar op de vloer met kleine, oorverdovende bekkens en trommels, en zingen feestliederen. Bij huwelijken is er een baithak gana orkest met draagbaar harmonium, diverse trommels en een metalen rasp. Kries Ramkhelawan is musicus, componist, regisseur van toneelstukken en geeft les in Indiase muziek. De ambassade van India verzorgt eveneens muziek, dans- en taalcursussen in Suriname.

Moderne muziek en dans uit romantische Bollywoodfilms zijn populair. Er zijn ook hindostaanse muziekgroepen die Amerikaanse hardrock- en countrymuziek spelen.

Javaanse muziek, gezongen in de Javaanse taal, heeft een beperkt publiek. Tijdens djaran kepang, waarbij dansers in trance raken en zich gedragen als paarden, apen, slangen en tijgers, wordt gamelan muziek gespeeld, evenals bij wajang voorstellingen. Deze muziek hoort bij religieuze feesten die worden gevierd in culturele verenigingen. De ambassade van Indonesië stimuleert de Surinaams-Javaanse cultuur door het verstrekken van studiebeurzen, en door Indonesische muzikanten en kunstenaars naar Suriname te halen. Jongeren in Suriname beheersen de Javaanse taal bijna niet meer en daarom worden tegenwoordig wajangvoorstellingen gegeven in het sranantongo! Astaria Combo was in de jaren 1970 tot 1990 een bekende pop-jawa groep.

Sinds 1982 vindt om de paar jaar het Suripopfestival plaats. Componisten, zangers en muzikanten worden gestimuleerd om nieuw werk te presenteren, liefst in het sranantongo en andere Surinaamse talen.

Chinese, Libanese, Haïtiaanse en Braziliaanse muziek is bij culturele verenigingen en op nationale feestdagen te horen. De wandelmars (avondvierdaagse) in Paramaribo biedt deze verenigingen de mogelijkheid om hun muziek en dans op straat te vertonen. Grote bedrijven en politici sponsoren de kleding en de brassbands.

BACK TO YOUR ROOTS (Diaspora package)

Voor de onafhankelijkheid van Suriname op 25 november 1975, en ook daarna, zijn er honderdduizenden Surinamers naar Nederland vertrokken. Ruim 75% van de reizen naar Nederland vóór 25 november 1975 zijn verzorgd door Does Travel & Cadushi Tours (destijds Does Travel Service). Iedereen had zijn of haar eigen redenen om Suriname op dat moment te verlaten. Inmiddels wonen bijna 400.000 landgenoten in Nederland waarvan velen ook in Nederland zijn geboren. De banden tussen de Surinamers in Nederland en de Surinamers in Suriname zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dit komt onder andere tot uitdrukking in de vele dagelijkse geldbedragen die worden overgemaakt van Nederland naar Suriname, meestal via Western Union of MoneyGram. Daarnaast worden er elke week duizenden dozen/pakketten verzonden naar Suriname, meestal met etenswaren en huishoudelijke artikelen. Maar ook handelsgoederen, medische apparatuur en ga zo maar door.

De sterke banden met Nederland komen ook tot uitdrukking in de vrijwel dagelijkse vluchten op en neer tussen Nederland en Suriname. Of het nu gaat om een verjaardag, een geboorte, een begrafenis, een andere belangrijke gebeurtenis of gewoon lekker op vakantie in het geboorteland; de vliegtuigen zitten bijna allemaal vol met landgenoten uit Nederland en Suriname. Op jaarbasis maken zij maar liefst 85 tot 90% uit van de markt.

BELANGRIJKE TOERISTISCHE DOELGROEP

Een heel belangrijke groep onder deze reizigers zijn de landgenoten die in Nederland zijn geboren. De zogenoemde ‘tweede generatie’ waarvan hun ouders of een van hen in Suriname is geboren. Deze kinderen komen natuurlijk vanaf hun geboorte in aanraking met de Surinaamse cultuur en met name het eten. Zij hebben meestal in Nederland ook vrienden met een Surinaamse achtergrond, maar velen kennen Suriname niet en zijn natuurlijk heel nieuwsgierig naar hun roots. Deze groep wil graag op ontdekkingsreis naar Suriname en niet bij oom, tante of oma blijven, maar het liefst in een hotel of appartement. Speciaal voor deze groep biedt Does Travel & Cadushi Tours:

EXCLUSIEVE EN UNIEKE TOURS

Tijdens deze tour geven wij u binnen 1 week een goede indruk van Suriname, zowel historisch, cultureel als maatschappelijk. Er worden verschillende speciale tours verzorgd waar wij u kennis laten maken met de bevolking, de historie en onze exclusieve groenten-vruchten-en vis tours.
Deze unieke tours zijn speciaal samengesteld en ontwikkeld voor de Back to Your Roots tours. Het programma wordt binnen 1 week afgewerkt zodat u privé voldoende tijd over heeft. Het volledige programma en de prijs zijn op aanvraag verkrijgbaar.

SPECIAL BUSINESS TRIPS – ALLES ONDER ÉÉN KAP

Suriname bestaat voor meer dan 90% uit bos en is bovendien rijk aan grondstoffen. In het verleden was het met name bauxiet die belangrijk was voor de economie. Tegenwoordig zijn het vooral de goud-, olie- en gassector die floreren. Op dit moment komen er behoorlijk wat zakenlieden en expats naar Suriname. Voor hen is het belangrijk dat alles goed is geregeld. Niet alleen de tickets maar ook het verblijf in Suriname dient optimaal georganiseerd te worden, zodat men maximaal kan presteren en geen tijd hoeft te besteden aan allerlei randzaken. Uiteraard kan iedereen die in een andere branche aktief is ook gebruik maken van onze diensten. Does Travel & Cadushi Tours biedt vanaf dit jaar behalve haar vakantiereizen naar Suriname ook speciale business-trips via haar speciale zakenafdeling. U kunt desgewenst gebruik maken van de volgende services:

• Speciale business- en comfort class-vliegtarieven
• VIP-service bij aankomst op de luchthaven
• VIP-transport vanaf de airport naar uw hotel, inclusief drankje en krantje in uw VIP-auto
• Meet and greet in uw hotel plus informatiebrochure (Suriname What 2do)
• Hotelreserveringen van alle bekende zakenhotels in Suriname en ook speciale accommodaties voor langer verblijf
• Privétaxivervoer tijdens uw verblijf in Suriname
• Privéhostess-service tijdens uw verblijf in Suriname
• Het maken van eventuele zakelijke afspraken met bedrijven en instanties in Suriname
• Dine Around Experience
• Eventuele autohuur
• Eventuele dag- en binnenlandse tours

Bekijk de brochure

24/7 HOSTESS SERVICE

Als u aankomt op de luchthaven in Suriname wordt u desgewenst per bus of privéauto naar uw accommodatie of verblijfplaats in Paramaribo gebracht. Bij aankomst in uw accommodatie of verblijfadres ligt er een envelop voor u klaar, met nuttige informatie over de openingstijden van onze kantoren en het noodnummer van onze hostess-service. Daarnaast ontvangt u ook de brochure Suriname What 2do met alle informatie over Suriname alsook een plattegrond van Paramaribo.

Gasten die in een hotel verblijven krijgen de volgende dag bezoek van onze hostess. Die zal u uitgebreid informeren over zaken die belangrijk zijn tijdens en voor uw verblijf.

U kunt tijdens uw verblijf in Suriname natuurlijk altijd gezellig langskomen op een van de kantoren van Does Travel & Cadushi Tours. Dat is midden in het centrum van Paramaribo aan de Burenstraat 4 of midden in het uitgaanscentrum aan de van Sommelsdijckstraat 1 (tegenover Torarica Group of Hotels). Uiteraard kunt u natuurlijk ook altijd bellen naar een van onze kantoren. Wij zullen u altijd proberen zo goed mogelijk te helpen.

Wanneer er zich grote problemen voordoen zal een van onze reisleiders u altijd bezoeken. Voor spoedgevallen kunt u 24 uur per dag, 7 dagen in de week bellen met ons noodnummer.

Met ons totale team in Suriname zullen wij proberen uw reis zo aangenaam mogelijk te maken en een eventuele klacht zal direct wordt aangepakt.

Bekijk de brochure

VEILIG EN VERTROUWD OP REIS

Met meer dan 60 jaar ervaring gaat u met Does Travel & Cadushi Tours veilig en vertrouwd op reis. Niet voor niets is Does Travel & Cadushi aangesloten bij vele internationale en lokale brancheorganisaties. U reist met de volgende garanties:

• IATA (International Air Transport Association) erkend sinds 1961
• USTOA-lid (United States Tour Operators Association) USA
• 1 DMC World-lid (Destination Management Company World)
• World of DMC’s-lid (World of Destination Management Companies)
• ASTA-lid (American Society of Travel Advisors) USA
• ETOA-lid (European Tourism Association) Europa
• The International Ecotourism Society-lid USA
• Adventure Travel Trade Association-lid USA
• SHATA-lid (Suriname Hotel and Tourism Association)
• VSB-lid (Vereniging Surinaams Bedrijfsleven)

IATA ERKEND SINDS 1961

Does Travel & Cadushi Tours is sinds 1961 erkend door de IATA (International Air Transport Association). U kunt wereldwijd alle vliegtickets boeken bij Does Travel & Cadushi Tours van alle luchtvaartmaatschappijen die bij de IATA zijn aangesloten. De boeking van eventuele vliegtickets kunt u maken per e-mail, telefoon of online via onze booking engine of reserveringsformulier. Does Travel & Cadushi Tours kan u ook van dienst zijn bij het wijzigen van uw vliegticket bij een eventuele onderbreking of verlenging van uw reis in Suriname, dat is wel zo handig.

EASY 2 PAY

Does Travel & Cadushi Tours biedt u de volgende betalingsmogelijkheden:

• Via 3 verschillende banken in Suriname
• Via iDEAL in Nederland
• Via de bank in Nederland
• Via PayPal wereldwijd
• Worldwide via MASTERCARD
• Wereldwijd via VISA
• Contant bij een van onze kantoren in Suriname